آشپزی آسیایی، طیف وسیعی از طعمها، عطرها و تکنیکهای پخت را در بر میگیرد که هر کشور و منطقهای سبک خاص خود را دارد. از تندی غذاهای هندی گرفته تا ظرافت غذاهای ژاپنی و تعادل طعمها در آشپزی چینی، این قاره پهناور دنیایی از تجربیات آشپزی را ارائه میدهد. در این بخش از آموزش های آکادمی آشپزی بوراکس، به ادویهها و روشهای پخت کلیدی در سه آشپزی پرطرفدار آسیایی – چینی، ژاپنی و هندی – میپردازیم.
آشپزی چینی: تعادل در طعم و سرعت در پخت
آشپزی چینی بر پایه تعادل پنج طعم اصلی (شیرین، ترش، شور، تلخ، اومامی) و تکنیکهای پخت سریع با حرارت بالا استوار است.
- ادویهها و چاشنیهای کلیدی:
- سس سویا: پایه و اساس بسیاری از غذاها، هم برای طعمدهی و هم برای رنگ.
- روغن کنجد: برای افزودن عطر و طعم آجیلی به غذا، معمولاً در اواخر پخت یا به عنوان چاشنی.
- سرکه برنج: برای ایجاد طعم ترشی ملایم و تعادل در طعمها.
- پنج ادویه چینی: ترکیبی از بادیان ختایی، دارچین، میخک، فلفل سیچوان و رازیانه.
- زنجبیل و سیر تازه: به وفور در غذاها استفاده میشوند.
- پودر فلفل چیلی و روغن فلفل چیلی: برای افزودن تندی.
- روشهای پخت اصلی:
- تفت دادن با هم زدن: سریعترین و رایجترین روش. مواد غذایی خرد شده (گوشت، مرغ، سبزیجات) در وُک (wok) داغ با مقدار کمی روغن و حرارت بالا به سرعت تفت داده میشوند. هدف حفظ تردی سبزیجات و پخت سریع پروتئینهاست.
- بخارپز کردن: برای پخت دامپلینگ، ماهی، مرغ و سبزیجات برای حفظ بافت و مواد مغذی.
- سرخ کردن عمیق: برای تهیه غذاهایی مانند مرغ پرتقالی یا گوشت ترد.
- بریزینگ: پخت آرام و طولانی در مایع، برای نرم کردن گوشتهای سفتتر.
آشپزی ژاپنی: سادگی، تازگی و زیبایی بصری
آشپزی ژاپنی بر تازگی مواد اولیه، سادگی در طعمها و زیبایی بصری غذا تأکید دارد. طعمهای ظریف و اومامی در این آشپزی نقش مهمی ایفا میکنند.
- ادویهها و چاشنیهای کلیدی:
- سس سویا: باز هم یک پایه اصلی، اما با تفاوتهای ظریف در انواع آن.
- میرین: یک شراب برنج شیرین که برای افزودن طعم اومامی و لعاب به غذا استفاده میشود.
- ساکه: شراب برنج، مشابه میرین اما با شیرینی کمتر، برای طعمدهی و نرم کردن گوشت.
- میسو: خمیر لوبیای سویا تخمیر شده که پایه اصلی سوپ میسو و سسهای مختلف است. طعمی اومامی و شور دارد.
- واسابی: ریشه خردل ژاپنی تند، که اغلب با سوشی و ساشیمی سرو میشود.
- زنجبیل ترشی: زنجبیل ورقهای ترشی که به عنوان پاککننده ذائقه بین لقمههای سوشی مصرف میشود.
- روشهای پخت اصلی:
- خامخوری: در غذاهایی مانند سوشی (Sushi) و ساشیمی (Sashimi)، تازگی و کیفیت بالای ماهی خام حرف اول را میزند.
- تفت دادن: برای پخت سبزیجات و پروتئینها.
- گریل کردن: پخت مواد غذایی روی شعله مستقیم یا زغال، مانند یاکیتوری (مرغ کبابی سیخ شده).
- سرخ کردن عمیق: برای تهیه تمپورا (سبزیجات و غذاهای دریایی با خمیر نازک و ترد).
- آبپز کردن/پخت در آب: برای پخت آرام و ملایم مواد غذایی در مایعات طعمدار.
آشپزی هندی: رقص ادویهها و طعمهای جسورانه
آشپزی هندی به خاطر استفاده سخاوتمندانه و هنرمندانه از ادویهها، طعمهای پیچیده و متنوع، و غذاهای غنی و معطر شناخته میشود.
- ادویهها و چاشنیهای کلیدی:
- گرام ماسالا: ترکیبی از ادویههای گرم و معطر (مانند هل، دارچین، میخک، زیره، فلفل سیاه) که معمولاً در اواخر پخت اضافه میشود.
- زیره: هم به صورت دانه و هم پودر استفاده میشود.
- گشنیز: دانه و پودر آن، و همچنین برگهای تازه.
- هل: به خصوص هل سبز، برای عطر شیرین و معطر.
- زردچوبه: برای رنگ، طعم و خواص دارویی.
- فلفل چیلی: برای تندی.
- زنجبیل و سیر تازه: به صورت خمیر یا خرد شده به وفور استفاده میشوند.
- تمر هندی: برای طعم ترش و تندی.
- روغن حیوانی: کره تصفیه شده که طعم بینظیری به غذا میدهد.
- برگ کاری: برای عطر و طعم خاص.
- روشهای پخت اصلی:
- تفت دادن ادویهها: بسیاری از غذاهای هندی با تفت دادن ادویههای کامل در روغن داغ در ابتدای پخت شروع میشوند تا عطر آنها آزاد شود.
- خورشپزی: پخت آرام و طولانی مواد غذایی (معمولاً گوشت، مرغ، سبزیجات) در سسهای غلیظ و معطر بر پایه پیاز، گوجهفرنگی و ادویهها.
- نانپزی: تهیه نانهای سنتی مانند نان نان (Naan) (نان خمیری پخته شده در تنور یا اجاق)، چاپاتی و روتی (نانهای تخت بدون خمیر مایه).
- سرخ کردن کمعمق: برای تهیه اسنکها و پیشغذاها.
نتیجهگیری:
آشپزی آسیایی دنیایی وسیع از طعمها و تجربههاست. هر سبک (چینی، ژاپنی، هندی) با ادویهها، چاشنیها و روشهای پخت منحصر به فرد خود، داستانی متفاوت را روایت میکند. یادگیری این اصول، به شما امکان میدهد تا این طعمهای اصیل را به آشپزخانه خود بیاورید و از تنوع بینظیر آشپزی آسیایی لذت ببرید.
برای یادگیری عملی و تخصصی این دستورهای پخت و غرق شدن در دنیای آشپزی بینالمللی، در دورههای تخصصی آشپزی ملل آکادمی بوراکس شرکت کنید!
